''ψήγματα''....

ψήγματα από ένα φεγγάρι που αιμορραγεί και δεν είναι καν Αύγουστος
λάμψη καλοκαιριού φορώντας φύλλα Φθινοπώρου
σέρνεται ένας Χειμώνας μέσα μου, με σκιές τρέφω τη θολή του όψη
ιλαρός ο ουρανός στάζει γαλάζιο σε ωκεανό και πνίγεται
''ιχνηλάτης'' ο εαυτός εαυτού, κατάφερα και κρύφτηκα σε άνυδρη βροχή
δρασκελιά ψυχής με βιαστικό πέταγμα σε μια χούφτα άπειρο
σε ανήμπορα φεγγάρια μην ορκίζεσαι, σε κύμα βυθού ν' αφήνεσαι
ανυπάκουη ανάσα, εισπνέει αναποφάσιστα κύτταρα σε ξεχασμένο στίχο
χαρακίρι στο ύψος της καρδιάς
τις νύχτες σκάβουμε κρυφά ό,τι μας έχει απομείνει μέσα μας
σε σώπασα, σε μια χούφτα ανάγκης με έμμετρα βήματα στα χνάρια που αφήνεις
οι χαραμάδες μέσα μας πάντα θα ξεθαρρεύουν
θέριεψε το σκοτάδι στο φως μας να γίνουμε ένα
αυτοχειρία της νύχτας σε αδειάσματα μιας απουσίας
παιδί να γίνομαι πριν ξημερώσει σε λέξεις επαίτες
σε ένα φάρο σιωπής... με σώπασα