στα σκοτάδια..

Πάλι συννεφιάζω, λες και το φως με τρομάζει. Μα ναι, με τρομάζει!

Στα σκοτάδια γεννιούνται οι ελπίδες δεν λένε; Στο φως απλά εξατμίζονται.

Στα σκοτάδια αγγίζεις την ψυχή σου και ίσως και να την ακούσεις...

Στα σκοτάδια σου μιλάει... 

Στο φως στέκει παράμερα και σε περιμένει στην γωνία να δει αν την μέτρησες άλλη μια μέρα καλά. Αν γέρνεις στο μέσα σου, στην αλήθεια σου ή αν έχασες προορισμό για εκείνα τα άλλα, τα ανώφελα...

Στα σκοτάδια γεννιούνται οι ήρωες. Αυτοί που πάντα στεριά έχουν μια καρδιά μοναχική και ένα βουβό όνειρο για άστρο... Μια χαμένη ελπίδα κερί να λιώνει, αλλά μια ψυχή ασπίδα που η αλήθεια της δεν χωράει σκιές...
Στα σκοτάδια κλείνουν τα μάτια και ο νους φεύγει και πολεμάει στα καράβια, στα ταξίδια που πειρατεύει και καίει σημαίες σε σκέψεις που πονάνε..

Στα σκοτάδια μετριούνται ανάσες..και στάζει ζωή η αγάπη...

Στα σκοτάδια ζουν τα όνειρα με αυλαία και χειροκρότημα...

Στα σκοτάδια μυρίζω το φως να υποκλίνεται ανήμπορο, να ξεγυμνώνει τα θέλω...