είναι φορές που το καλοκαίρι γίνεται φθινόπωρο
που ο κόσμος μαζεύεται ξανά και επικρατεί ησυχία
απομεσήμερο δεμένο σε ναυτικό κόμπο
είναι φορές που το γέλιο κρύβεται στα μάτια ενός μελαγχολικού
είναι φορές που η διαδρομή μοιάζει άφιξη, συνεχόμενη επιστροφή στο ίδιο σημείο,
ταράτσα με λαθραίο ουρανό που αλλάζει χρώματα
γέμισαν οι φλέβες μου άψυχο μελάνι
το δέρμα μου ανθρώπους που δεν τους χωράω πουθενά
πόροι μουδιασμένοι με πνιγμένες άδηλες αναπνοές
-ο ιδρώτας σου θα σχηματίζει σύνορα που γεννιούνται και πεθαίνουν
διαρκώς- μου είπες και θυμήθηκα τότε που ήταν καλοκαίρι
είναι φορές που το σώμα μου γίνεται εποχή ανάλογα την απώλεια