φιλαυτία

ο κύκλος κλείνει
η μνήμη σβήνει
φιλαυτία
εγωκεντρική καταπίνει αμνιακό υγρό με εγωπαθή απόβλητα
μη σταματώντας ταίζοντας το θεριό με τις σάρκες της
αυτοεξορισμός σε όσα αντέχεις να είσαι
δαγκώνεις αυτούς που σου λείπουν
ανάπηρο συναίσθημα
εσού του ιδίου είδωλο θαμπό, νανουρίζεται σε καθρέφτες
γάντζωμα σε φλέβες όπου η αγάπη ψόφησε
ερυθρά αιμοσφαίρια πτυελοδοχείο
αγάπα τους ανθρώπους άσε τους άλλους να αλυχτάνε σαν σκυλιά
υπάρχουν αυτοί που τα βράδια τρώνε τα σωθικά τους
υπάρχουν και αυτοί στα πρωινά τσιγάρα, τρώνε ό,τι απέμεινε από τα σωθικά των άλλων
ο κύκλος έκλεισε
η μνήμη έσβησε
φιλαυτία
σε αυτολύπηση και εξορία ξεπουλιέται η θλίψη μου
μόνο λυπάμαι το χαμόγελο που δικάζεται στο στόμα των αθώων
σώπασε, λευτέρωσες το τέρας
μια άρνηση σε ανομία
κάποτε είχες πει θα κέρδιζε η αγάπη
σώπασε τώρα