απολήξεις

το καλοκαίρι είναι ασπρόμαυρο
υποταγμένο σε ξεθωριασμένες εποχές
ο ήλιος γίνεται θνητός, σαστίζει
ερωτεύεται την δύση του
σκουριασμένοι άνθρωποι, κοίτα μας
με πονάνε οι κλειδώσεις μου
ασπόνδυλη η ανάσα ενέχυρο
στις εκπνοές γεννιόμαστε, να το θυμάσαι
σάβανο φέτος το χαμόγελο
μην τρομάζεις και η πιο νεκρή θάλασσα κρύβει στα σπλάγχνα της πνοές
σημεία στίξης τέλος, να βρουν οι λέξεις λεύτερες τις έννοιες
οι τάσεις φυγής μονάχα με προορισμό τα 21 μας γραμμάρια
τι διάολο, σκέτα κουφάρια λες τα καράβια
κι όμως στις άγκυρες συγχωρούνται οι ψυχές