αχνογράφημα...

Η νύχτα να γυρίζει γύρω από τον εαυτό της, σε κάθε της ανάσα στέκουμε ''ανελέητα περιπαθείς'', το πάθος μας σέρνεται με νωθρά βήματα γύρω από τις σκιές μας.
Αλλότριος ο χρόνος να στέκεται σε ακανθώδεις στιγμές ακουμπώντας.
Το εγώ μου να με βγάζει από τον εαυτό μου, να με κάνει να βρίσκω καταφύγιο σε σκουριασμένα σκοτάδια. Προσφυγή σε απαλλοτριωμένους εγωισμούς.
Έναστρες μελαγχολίες ας γίνουν εξεγέρσεις σε αγκαλιασμένες φιγούρες. 
Ενστερνίζομαι την μοναξιά, ασθμαίνομαι τους χειρισμούς της και ψυχανεμίζομαι τον σφυγμό της. Περιδίνηση σκέψεων, μα εγώ ακίνητη σε μια σιωπή.
Αχνογράφημα της ανάγκης κάτω από τα βλέφαρα και το σώμα να φτάνει στα έσχατα όρια του ''θέλω'', με τρεμάμενες κινήσεις  να αποποιούμαι την κάθε ενοχή, ενώ σβήνεται η μέρα κάτι να σκάβεται μέσα μου, δυσπιστώ!
Αυτή η ασυμφωνία του μυαλού με την καρδιά μου χλωμιάζει τις σκέψεις... Αποκοιμιέμαι και απαγχονίζω απουσίες.

Επισκέψεις

Αναγνώστες