“Όλοι μας ως το τέλος της ζωής μας κουβαλάμε
τα υπολείμματα από τη γέννησή μας, τις μεμβράνες και το κέλυφος από τ’
αυγό ενός αρχέγονου κόσμου. Πολλοί δεν καταφέρνουν ποτέ να γίνουν
άνθρωποι. Παραμένουν βάτραχοι, σαύρες, μυρμήγκια. Πολλοί είναι
άνθρωποι από τη μέση κι απάνω και ψάρια από τη μέση και κάτω. Ο
καθένας, ωστόσο, αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια της φύσης να δημιουργήσει
μια ανθρώπινη ύπαρξη. Οι ρίζες μας είναι κοινές. Όλοι προερχόμαστε από
την ίδια μήτρα. Το κάθε άτομο ξεπετιέται από την ίδια άβυσσο, αγωνίζεται
να πετύχει το σκοπό του. Καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο, μα κάθε
άνθρωπος μπορεί να εξηγήσει μόνο τον εαυτό του”.