παρούσα απουσία...

Eίναι φορές που η απουσία σου σκίζει την καρδιά
και άλλες τόσες που η παρουσία σου
μου χαρίζει ολόκληρο τον κόσμο και σκιάζω ίσκιους το απόβραδο,
πνίγω ανάσες σε ένα ποτήρι κρασί,
κάνω σκιές με τα δάχτυλα μου στους άδειους τοίχους,
ταξιδεύω στην μοναχικότητα...

Με το άρωμά σου να σκάει μέσα από την ουσία τις σημαντικότερες έννοιες,
ξυπόλυτη ψιθυρίζω λέξεις δικές μου...
ακουμπώντας τα βλεφάρα στο άδειο, από εσένα, παρόν..